پناهندگی ، خطرناک‌ترین روش مهاجرت است، که اغلب به اشتباه از آن، به عنوان راحت‌ترین و بهترین روش مهاجرت یاد می‌کنند. در زمینه مهاجرت با پناهندگی، مهم‌ترین نکته داشتن کیس پناهندگی است.
پناهندگی چیست؟
پناهندگی پروسه‌ای است که اغلب با اخذ اقامت اشتباه گرفته می‌شود. افراد این دو مفهوم را از هم تفکیک نمی‌کنند. اما واقعیت این است که اقامت گرفتن درست برعکس پناهندگی از راه‌های ایمن و مطمئنی انجام می‌گیرد، به‌گونه‌ای که خطر و یا آسیب احتمالی شخص مهاجر را تهدید نخواهد نکرد. بلکه در بیشتر مواقع موجب ارتقا و پیشرفت سطح زندگی وی خواهد شد.
برای مهاجرت روش های متنوعی چون کار، تحصیل، ازدواج، تولد، سرمایه‌گذاری و پناهندگی وجود دارد. در این میان پناهندگی یکی از پرخطرترین و پرریسک‌ترین آن‌هاست.
بسیاری از افراد که در کشورهای جنگ‌زده، بحرانی و … زندگی می‌کنند و شرایط مهاجرت قانونی و رسمی را ندارند، پناهندگی را انتخاب می‌کنند. در میان قاره‌های دنیا، کشورهای اروپایی متقاضیان بیشتری برای پناهندگی دارند.
پناهندگی یک نوع حمایت قانونی بین‌المللی است، که به افراد پناه‌جو داده می‌شود. این حق به اشخاصی اعطا خواهد شد که از بازگشت به کشور خود می‌ترسند. این افراد به دلایلی همچون؛ آزار، شکنجه، ترس شدید از صدمه دیدن، تهدید جانی و مالی به خاطر نژاد، مذهب، تمایلات جنسی، عضویت در یک گروه خاص اجتماعی و یا داشتن عقیده سیاسی متفاوت و… اقدام به گرفتن پناهندگی در کشور مقصد می‌کنند.
به اشخاصی که درخواست پناهندگی می‌کنند، پناه‌جو گفته می‌شود. وقتی شخصی در کشور مقصد درخواست پناهندگی می‌دهد. به این معنی است که وی می‌خواهد تابعیت کشور مقصد را بگیرد و شهروند آن کشور شود. همچنین این افراد در بیشتر مواقع حق بازگشت به کشور مبدأ را نخواهند داشت.
مفاد کنوانسیون (UNHCR)
پناهندگی یک حق اساسی و شناخته‌شده است. اعطای آن یک تعهد بین‌المللی است. این حق اولین بار در سال ۱۹۵۱ و با کنوانسیون (UNHCR) جهت حمایت از پناهندگان به رسمیت شناخته شد. کنوانسیون پناهندگان در سال ۱۹۵۱ به امضای ۱۴۵ کشور دنیا رسیده است.
این کنوانسیون بزرگ‌ترین سند حقوقی است که سازوکار کشورها را در رابطه با قوانین و مقررات پناهندگی تشکیل می‌دهد. به این معنی که در این کنوانسیون قوانین و مقررات مربوط به نحوه رفتار با مهاجرین مورد بررسی قرار گرفته است.
این سند حقوقی پناهنده را به‌طور کامل تعریف کرده و حدود آن را مشخص نموده است. همچنین تعهدات قانونی دولت‌ها برای حمایت از پناه‌جویان در آن کاملاً تشریح شده است. بر اساس این کنوانسیون، از دولت‌ها عضو انتظار می‌رود که برای اطمینان از رعایت و حمایت از حقوق پناهندگان با یکدیگر همکاری کنند.
